isoriàre rifl. aspettare, attendere; saziarsi, godere, stancarsi, stuccarsi. Già si ndh’est isoriadu de t’isettare s’è ben stancato di aspettarti. S’est isoriadu de sas festas, de sa tranquillidade, de sa paghe, de s’abbundhanzia de custu logu, de su ’inari, de sas ricchesas chi l’ha lassadu su tiu ha ben goduto le feste, la tranquillità, la pace di questi luoghi, i danari, le ricchezze che gli ha lasciato lo zio. Como ti paret totu bellu, ma già ti ndh’has a isoriare adesso ti sembra tutto bello, ma finirai con stuccarti. Daghi si ndh’est isoriada ch’ha frundhidu puppias e abbrengulos e s’es drommida quando s’è stuccata ha buttato via bambole e giocattoli e s’è addormentata. No s’isoriat mai de si l’abbaidare non si stanca (sazia) mai di guardarlo.