ismandronìre tr. spigrire, spoltrire, spoltronire. Innanti fid unu truncu, ma como già l’had ismandronidu su babbu prima era un tronco, ma ora l’ha ben spoltronito il padre. | rifl. spoltrirsi. Como s’est ismandronidu meda ora si è molto spoltrito. | ass. No b’hat chei su famine pro fagher ismandronire sa zente non c’è che la fame per far spoltronir la gente.