isfógu s.m. sfogo. Isfogu de fumu, de abba, de aera; de dolore, de affannu; de paraulas, de lagrimas, de piantu, de lamentu sfogo di fumo, d’acqua, d’aria; di dolore, di pene, di affanni; a parole, di lacrime, di lamenti. Dare isfogu a sas lagrimas, a sa pena, a s’affannu dar sfogo alle lacrime, al dolore, alla pena. | Haer isfogu aver sfogo.