isfogàre tr. sfogare. Isfogare sas penas, sos affannos sfogare le pene, gli affanni. | rifl. sfogarsi. S’isfogat sempre cummegus candho ha calchi dispiaghere quando ha qualche dispiacere si sfoga sempre con me. | intr. ass. Su fumu no had isfogadu ancora il fumo non ha ancora sfogato. Candho suffrid isfogat cun totu quando soffre si sfoga con tutti. Isfogare in lagrimas, in succuttos, in lamentos sfogarsi con lacrime, singhiozzi, lamenti. | Sboccare, sfociare. Su Tirsu isfogat acculzu a Aristanis il Tirso sbocca nel mare vicino a Oristano.