isfasciàre tr. sfasciare, sconquassare. A colpos de fuste had isfasciadu sos mobbiles de s’aposentu a bastonate ha sfasciato i mobili della stanza. | rifl. sfasciarsi. A su pesu de cussu mattudu sa cadrea s’est isfasciada sotto il peso di quel colosso la sedia s’è sfasciata. | (fig.) Su patrimoniu s’est isfascendhe il patrimonio si sfascia. Sa nassione s’est isfasciada la nazione s’è sfasciata, s’è sconquassata.