isdentigàdu agg. e part. pass. sdentato, privo di denti. Bi cheret passenzia a mandhigare cun unu ’ezzu isdentigadu ci vuol pazienza a mangiare con un vecchio sdentato. | sost. Ha su faeddhu de sos isdentigados ha la pronunzia degli sdentati. | Al fig. umiliato, prostrato. Anche ildentigàdu.