isconquassàre tr. sconquassare, fracassare. Rovinare, al fig. Es vennidu imbreagu e had isconquassadu totu s’aposentu è rientrato ubbriaco e ha sconquassato tutta la stanza. Had isconquassadu unu patrimoniu de millionarios ha dilapidato un patrimonio da milionari. | rifl. Su carru s’es dadu ’olta e s’est totu isconquassadu il carro s’è rovesciato e s’è tutto sconquassato. Al fig. rovinarsi. Cun cuss’ultimu affare had isconquassadu sa familia con l’ultimo affare ha rovinato la famiglia.