iscòla s.f. scuola. Iscola elementare, ginnasiale, liceale, magistrale, tennica, rurale, agraria, universitaria; pubblica, privada (o de domo), guvernativa, comunale, serale, populare, festiva. Iscolas pias le scuole pie. Iscolas mannas, iscolas altas. Andhare a iscola. Fagher iscola tanto per insegnare quanto per apprendere. Su mastru es fattendhe iscola, no si podet faeddhare il maestro fa scuola, non gli si può parlare. Nebode meu faghet sa quinta mio nipote frequenta la quinta classe. Esser in iscolas mannas o altas frequentare le scuole superiori. | Scolaresca. Bi sun totu sas iscolas in iscampagnada ci sono tutte le scolaresche in iscampagnata. | Imparare un’iscola apprendere un’abitudine. Como had imparadu cuss’iscola e no lu curregget niunu adesso ha preso quell’abitudine e non lo corregge nessuno. | Esempio. Es creschidu a s’iscola de su babbu s’è formato all’esempio del padre. S’est irroccada a sa bella iscola de sa mama s’è perduta all’esempio deleterio della madre. | Iscola de ladros, de farabbuttos scuola di ladri, di farabutti. | Iscola de virtude, de santitade scuola di virtù, di santità. | Locale scolastico. Mundhare s’iscola spazzare la scuola. Bessire dai s’iscola, intrare a s’iscola; su mastru est in s’iscola uscire dalla scuola, entrare a scuola; il maestro è nella scuola.