iscoccàre tr. sonar forte (le campane). Oe es festa e han iscoccadu ’ene sas campanas oggi è festa e hanno rintoccato forte le campane. | Anche intr. Fit iscoccada pro sa valentia (Caddeo). | rifl. scoppiare, schiattare. Chi s’iscoccat e morit troppu male che schiatta, e muore troppo male (Caddeo C.). | Per scoccare raro (t. lett.).