iscàttula s.f. scatola. Iscattula de cartone, de linna, de metallu; de luminos, de lustru scatola di cartone, di legno, di metallo; di fiammiferi, di lucido. | S’iscattula la scatola cranica, la testa. Girare s’iscattula girar la scatola. | Segare s’iscattula romper le scatole. | Perder s’iscattula perder la testa. Es girendhe s’iscattula pro sa tale gira la scatola per la tale. Mi ses seghendhe s’iscattula mi rompi le scatole. Perdet s’iscattula pro su giogu perde la testa per il gioco. | Bessire, bogare dai s’iscattula uscire, levare dalla scatola, di oggetti nuovi fiammanti, di persone ben vestite, attillate. Ancora es nou nou, paret bessidu, bogadu dai s’iscattula ancora è nuovo di zecca, pare uscito, cavato or ora dalla scatola. Cussa signorina paret bessida dai s’iscattula quella signorina sembra uscita dalla scatola. | Ponner in iscattula o in s’iscattula risparmiare nel lavoro, circondar di riguardi. Ispetta chi t’amus a ponner in s’iscattula, trabaglia tue puru, chi tue puru mandhigas aspetta che ti metteremo entro una scatola, ti rispiarmeremo, ti useremo tutti i riguardi, lavora anche tu, perché anche tu mangi. Cussa cheret posta in un’iscattula, no es bona a trabagliare quella lì vuol esser messa in una scatola, non è buona per lavorare.