iscartàre tr. scartare, rifiutare. Tres ndh’hana leadu e duos ndh’han iscartadu ne han preso tre e scartato due. Custa no fit robba de iscartare questa non era roba da scartare. | rifl. appartarsi, separarsi; distinguersi. Pedru s’est iscartadu dai sa cumpagnia Pietro s’è allontanato dalla compagnia. Fin’a mesu caminu sun andhados umpare, poi si sun iscartados sono andati insieme fino a metà strada, poi si son separati. S’es sempre iscartadu tra sos cumpagnos si è sempre distinto tra i compagni. Anche iscaltàre.