iscabittàre tr. decapitare; scapezzare. | Sorpassare, lasciar indietro [ne]lla corsa. In prinzipiu su caddhu pariad iscaminadu ma poi in pagos saltios had iscabittadu totu sos cumpagnos in principio il cavallo pareva sviato, ma poi in pochi salti ha sorpassato tutti i compagni.