isbuddhàdu agg. e part. pass. sazio, rimpinzato; sventrato, sbudellato. No lu tattas mai, est un’omine isbuddhadu non riesci a saziarlo, è un uomo sventrato, sfondato. Est isbuddhadu da’ un’incorrada è sbudellato da una cornata. Anche ilbuddhàdu, → ilv-, isvuddhàdu.