isballàre tr. stancare. Su caminare a cust’ora m’isballat troppu il camminare a quest’ora mi stanca troppo. Dissipare, rovinare. Chi chie troppu ballat totu isballat perché, chi balla troppo, si diverte troppo sciupa tutto (Cossu). | rifl. stancarsi. Pustis de mes’ora de caminu s’est isballadu dopo mezz’ora di strada s’è stancato. | Isballare faulas sballare bugie. Ndh’isballat dognuna cantu su campanile ne sballa delle grosse quanto il campanile. Anche ilballàre.