irrónchiu s.m. raglio. Irronchios de àinu no alzan a chelu ragli d’asino non salgono in cielo. Bettare irronchios ragliare. Hat bettadu un’irronchiu poderosu ha emesso un raglio fragoroso. | Canto sguaiato, pianto, grido informe. Lassami custos irronchios, fizu meu, accàbbala de pianghere smetti codesti berci, figlio mio, smetti di piangere → órriu1.