interrogàre tr. interrogare. Su mastru dogni die nos interrogat totu il maestro ogni giorno ci interroga tutti. Oe had interrogadu sos pius iscadentes oggi ha interrogato i più scadenti. Su zuighe est interroghendhe sos testimonzos, ha già interrogadu su reu il giudice sta interrogando i testimoni, ha già interrogato il reo. | Interrogare s’istoria, sas iscritturas, s’esperienzia, sa mente, su coro interrogare la storia, le scritture, l’esperienza, la mente, il cuore. | Il sardo usa anche il complemento oggetto della cosa su cui si fa l’interrogazione. Su mastru m’had interrogadu s’istoria, sa gherra de s’Austria, sa taula pitagorica, sa leiscione passada il maestro mi ha interrogato sulla storia, sulla guerra contro l’Austria, sulla tavola pitagorica, sulla lezione passata.