inlauràdu agg. e part. pass. coronato d’alloro; infrascato con fronde d’alloro. In su Campidanu a sas festas sun inlauradas sas giannas de sa cheja, de su parracu e de sos oberajos nel Campidano per le feste si adornano con fronde d’alloro le porte della chiesa, della canonica e delle case dei festaioli. Altares inlaurados altari e cappelle ornate con fronde d’alloro.