indisighìre tr. intisichire. Sos viscios ei sos dispiagheres intisighin a medas i vizi e i dispiaceri intisichiscono molti. Più com. intr. Sun disgrassias chi faghen indisighire son disgrazie che fanno intisichire. | rifl. intisichire; impensierirsi, appenarsi, sconfortarsi. S’est intisighidu a forza de abbusos a furia d’abusi è diventato tisico. S’est indisighidu pro sa ruina de sa familia s’è accorato per la rovina della famiglia. Anche intisighìre.