incantàre tr. incantare. Cun cussa preiga had incantadu a totu con quella predica ha incantato tutti. M’had incantadu cun sa ’oghe, cun su risu, cun sa mirada mi ha incantato con la voce, col sorriso, con lo sguardo. | rifl. S’incantad a s’improvvisu pro dogni cosigheddha s’incanta all’improvviso per ogni nonnulla. S’est incantadu e b’est istadu un’ora s’è incantato e c’è rimasto un’ora. | ass. Had una ’oghe ch’incantat ha una voce che incanta.