incaminàre tr. incamminare, avviare. Incaminare in su bonu o in su malu caminu avviare per la buona o per la cattiva strada. Una bona mama incaminat sempre sos fizos a su bonu, o a su bene una buona mamma avvia sempre i figli al bene. | rifl. mettersi in cammino. Mi so incaminadu a puddhiles, a Tatari mi son messo in via al canto del gallo, verso Sassari. Ha saludadu a totu e s’est incaminadu ha salutato tutti e s’è messo in cammino. | Al fig. Cussu giovanu s’incaminad a sa presone quel giovane s’avvia verso la prigione.