impródu s.m. ingombro; ostacolo; impedimento. Totu custos oggettos in custu logu istrintu sun un’improdu tutti questi oggetti, in un luogo così stretto, sono un ingombro. Esser a o de improdu, servire de improdu esser d’ingombro, d’ostacolo. Sempre ses cue a improdu sei sempre qua d’ingombro. Custu bancu es de improdu questa panca ingombra.