impreàre tr. impiegare, usare, adoperare. Impreare bene o male sas dies, su tempus, sa vida, sas forzas, sa mente, s’intelligenzia, sas ricchesas, sos donos de Deu impiegar bene o male i giorni, il tempo, la vita, le forze, la mente, l’intelligenza, le ricchezze, i doni di Dio. | rifl. impiegarsi. S’est impreadu in sa banca s’è impiegato alla banca. | Curarsi, indugiarsi. A narrer de Iscanu no m’impreo (Poddighe). | Sporcarsi, imbrattarsi; storpiarsi, farsi male. Es ruttu in su ludu e già s’est impreadu! è caduto nel fango e s’è ben conciato! Fizu meu, it’has hapidu? già ti ses impreadu! figlio mio, che cosa t’è successo? come ti sei storpiato! Anche per riuscir bene, aver fortuna. Had isposadu a fulana. Oh! già s’est impreadu! ha sposato la tale. Oh! quale fortuna, l’ha imbroccata! Anche impleàre e deriv. || sp. emplear.