imbruttàre tr. imbrattare, sporcare, lordare. Has imbruttadu sa tiaza hai sporcato la tovaglia. Imbruttare pabiru imbrattare carta. Imbruttare su muru, sa tela imbrattare i muri, la tela, dipingere alla diavola. | rifl. farsela addosso, sporcarsi. A sa fusilada s’est imbruttadu alla fucilata se l’è fatta addosso. Si m’’ides attediadu t’imbruttas se mi vedi adirato ti sporchi. | Imbruttaresi sa cara, sas manos, sas vestes sporcarsi la faccia, le mani, le vesti. | Al fig. S’est imbruttadu in faccendhas birgonzosas s’è sporcato in affari vergognosi. Candho s’ateru s’imbruttat pro similes bagattellas! quando uno si vuol sporcare per simili bagattelle!