illittìre tr. affrettare, sbrigare. Illitti sas fazzendhas sbriga le faccende. Illittila! finiscila, affrèttati. | rifl. sbrigarsi, affrettarsi. S’est illittidu ’ene de totu sos affares s’è sbrigato bene negli affari. Su trabagliu fit longu, ma s’est illittidu il lavoro era lungo ma s’è affrettato, s’è sbrigato. Illìttidi, ch’es tardu sbrigati che è tardi. Est un’omine chi non s’illittit mai è un uomo che non si sbriga mai.