giustificàre tr. giustificare. Deu giustificat cun su perdonu e cun sa grassia sos peccadores pius induridos Dio giustifica col perdono e con la grazia i peccatori più induriti. | Giustificare una mancanzia, un’assenzia, unu modu de fagher, un’assione, unu mètudu giustificare una mancanza, un’assenza, un modo di agire, un’azione, un metodo. | Giustificare s’innocenzia, s’onestade, s’esattesa giustificare l’innocenza, l’onestà, l’esattezza. | rifl. Giustìficadi de cantu t’apponen sos accusadores, sinò ses arruinadu giustìficati di quanto ti addebitano gli accusatori, diversamente sei rovinato. S’es giustificadu cun rejones evidentes s’è giustificato con ragioni evidenti.