giràre tr. girare, volgere, muovere in giro, attraversare. Girare una roda, su bacculu, sa conca, sa faccia, su giardinu, su mundhu girare una ruota, il bastone, la testa, la faccia, il giardino, il mondo. | Girare una cambiale, unu vaglia. | Girare s’argumentu. | Attorniare, circondare. Sa rosa fit girada da’ ispinas la rosa era circondata da spine. | Girare s’iscattula perdere il senno. B’ha de girare s’iscattula c’è da perdere il senno. | rifl. volgersi, voltarsi. A sa ’oghe ses giradu e m’ha fattu su risu alla mia voce s’è voltato e m’ha sorriso. Giraresi a dresta, a manca, addainanti, addaisegus volgersi a destra, a sinistra, davanti, indietro. | intr. Istat girendhe tota die sta tutto il giorno a zonzo. Zente chi no ischit sinò girare gente che non sa altro che bighellonare. | Girat sa terra, sa roda, su fusu gira la terra, la ruota, l’asse. Girare che murroccula girar come la trottola. | Girat sa conca, su cherveddhu gira la testa, il cervello. | ass. perdere il senno. Cussa giovana pro sos dispiagheres ha giradu quella giovane a causa dei dispiaceri ha perduto il senno. | Ti girat? ti gira? | Aver il capogiro. Mi girat sa conca mi gira la testa, ho le vertigini.