fùste s.m. bastone. Colpos de fuste bastonate. Fuste de ozastru, de chercu bastone d’oleastro, di quercia. | Fuste de campana manico, stanga che sostiene il mozzo della campana. | Bogare a fust’’e campana: su caddhitteddhu / rued in sa luzana / e nos boghein a fust’’e campana (Pis.). Battire su fust’’e s’ambaghe usar clemenza, perdonare (Zozzò). | Fuste de su subbiu bastone del subbio. | Fustes de littos bastoncelli dei licci; fuste de prendher in posta; fuste de ’ogare a contu bastoni dell’antico telaio sardo. Anche telàrzu. | Leare a colpos de fuste, mazare a fuste bastonare. Pared unu mazadu a fuste pare uno che sia stato bastonato. Molto stanco, stracco. Mi pared d’esser mazadu a fuste mi sento stracco, con l’ossa rotte.