fùria s.f. furia. Sa furia de su ’entu, de s’abba, de su randhine, de sa balla, de su caddhu la furia del vento, dell’acqua, della grandine, delle palle, del cavallo. | Cun furia con violenza. Iscuder cun furia battere con violenza. Faeddhare cun furia parlare con furia. | Cun sas furias, cun totu sas furias con le furie addosso. Es cun (totu) sas furias e no se li podet faeddhare ha addosso tutte le furie e non gli si può parlare. Anche esser in furias. | avv. In furias in fretta. L’ha fattu in furia l’ha fatto in fretta. In presse e furia in fretta e in furia. Iscrielu in presse e furia e poi bae scrivilo in fretta e furia e poi va. | Furia ’entosa bolsaggine → bàttimu.