furàre tr. rubare, rapire. Ha furadu dinari e bestiamine ha rubato danari e bestiame. | Furare a unu su pane dai ’ucca rubare il pane dalla bocca. M’hana leadu su trigu dai s’’ena, m’han furadu su pane dai ’ucca m’han preso il grano dall’aia, m’han rubato il pane dalla bocca. | Furare cun sos ojos rubare con gli occhi, con lo sguardo. | Furare su coro rubare il cuore. Cun su fagher sou che l’ha furadu su coro col suo fare gli (o le) ha rubato il cuore. | Furare s’anima rubar l’anima. No es su demoniu solu chi nos furat s’anima non è solo il demonio che ci ruba l’anima. Per estens., rubar tutto, le cose più care. Sos teraccos che li furan fina s’anima e no s’abbizat de nuddha i servi gli rubano anche l’anima ed egli non s’accorge di nulla. Furare su ’inari vendere a prezzi esagerati. Custu si narat furare su ’inari questo si chiama rubare i danari. | intr. Had imparadu a furare dai minore, como es bezzu e furat sempre ha imparato a rubare da piccolo, ora è vecchio e ruba sempre. Oe est a chie pius podet furare oggi si ruba quanto più si può.