fragassàre tr. fracassare, rovinare; sciupare, sperperare. In s’arrabbiu ha fragassadu tota sa mobbilia nel furore ha fracassato tutti i mobili. Ha fragassadu sa conca a s’inimigu a colpos de marteddhu a colpi di martello ha fracassato la testa al nemico. In pagos annos ha fragassadu una grandhe ricchesa in pochi anni ha sciupato una grande ricchezza. | rifl. spezzarsi, frantumarsi. Su concone ndh’es ruttu dai su pesadorzu e s’es totu fragassadu il conchino è caduto dal ripostiglio e s’è frantumato. Si l’est isparadu su fusile e s’es totu fragassadu in pettus e in cara è partito il colpo dal fucile ed è ferito in molte parti del petto e del viso.