fortunàdu agg. fortunato. Es s’omine pius fortunadu chi connosco è l’uomo più fortunato che conosca. Libberu fortunadu, opera fortunada libro fortunato, opera fortunata. | Bene e male fortunadu. Est istadu sempre bene fortunadu è stato sempre fortunato. Cussu male fortunadu de frade meu quello sfortunato di mio fratello. | Fortunadu che cane in cheja fortunato come i cani in chiesa.