fogaròne s.m. falò. Sa notte de santu Giuanne e de santu Pedru si faghian antigamente sos fogarones la notte di S. Giovanni e di S. Pietro si accendevano anticamente i falò. Comare e compare de su fogarone comari e compari che si promettevano vicendevolmente una più stretta intimità dinanzi ai falò della sera di S. Giovanni e di S. Pietro. | Incendio vasto. Sa campagna es tota a unu fogarone la campagna era tutta in fiamme. | Bruciore intenso. Giutto sa ’ucca tota a unu fogarone tutta la bocca mi brucia. E a Deu clamaizis “Bastan tantos fogarones” (Delogu Ibba).