fiàdu 1 s.m. fiato, alito. Vita. Ancora ha su fiadu ancora respira. No ha pius de su fiadu non ha più che il respiro. A cantare custu pezzu bi cheret fiadu meda a cantar questo pezzo ci vuol molto fiato. Mancare su fiadu mancare il fiato. | Es totu fiadu perdidu è fiato sprecato. Perder su fiadu perdere il fiato. | Ponner su fiadu dar la vita. Pius no timo a che ponner su fiadu (Ant. Spano). | Haer sette fiados chei su ’attu aver sette anime come il gatto, resistere alla morte. || lat. flatus.