fèra s.f. fiera, bestia selvatica. Crudele che una fera crudele come una belva. Solitariu chei sa fera solo come le bestie selvatiche. Petta ’e fera carne di selvaggina. Viver chei sas feras vivere come le bestie. | No esser in manos de feras, o in mesu a sas feras non essere tra le belve. In domo nostra no ses in manos de feras o in mesu a sas feras in casa nostra non sei tra le fiere. | Fagher a piangher, cummover sas feras far piangere, intenerire le fiere. Cun sos lamentos suos faghiad a piangher sas feras coi suoi lamenti inteneriva le fiere. | Vida ’e feras e no de cristianos vita da bestie e non da cristiani. | Tana de feras covo di belve. Anche al fig. Cussa domo est una tana ’e feras quella casa è un covo di belve. | Cazziare sa fera cacciare la selvaggina. | Esser chei sas feras de su monte essere come le bestie della montagna. | Haerndhe lastima fina sas feras: a la ’ider gasi abbattida ndh’haìana lastima fina sas feras vedendola così abbattuta ne avevano compassione anche le fiere. | Sas feras umanas sun pius crudeles de sas feras de su buscu le fiere umane son più crudeli delle fiere del bosco. | Disattinadu dai sas feras sbranato dalle fiere.