feòna
agg
. e
s
.
f
. (
m
.
-e
) bruttona e bruttone; in buon senso.
Muda tue, feona
taci, tu, bruttona.
Mi l’ha dada cussu feone de su giaganu
me l’ha data quel bruttone del sagrestano.
Es feone ma es bonu
è bruttone, ma è buono.