fàtta s.f. l’azione e l’effetto di fare in vari significati. A una fatta solu bi ’essein chentu panes in una sola panificazione riuscirono cento pani. | Fatta ’e die, a fatta ’e die, a sa fatta de su die far del giorno, al far del giorno. Sa fatta ’e sa luna quando fa la luna. | Cacata. Custa paret fatta de massaju questa sembra una cacata da contadino. A donzi fatta cambiat logu a ogni cacata cambia posto, scacazza. | A sa fatta ’e sas paghes alla conclusione della pace. | A sa fatta ’e sa domo alla costruzione della casa. | A sa fatta ’e su muru ndh’es ruttu appena costrutto il muro è crollato. | Ite fatta ’e littera! com’è stata fatta male questa lettera! | Ben’hapat sa fatta ’e su cuncordattu! fu fatto proprio in buon’ora l’accordo! | Sa fatta ’e sos corros, de sas ficcas la suspiras, la pagas, la tenes a mente l’avermi fatto le corna con le dita, e squadrato le fiche, la paghi. | Anche per fatto. Bi cheren sas fattas, no bastan sas paraulas ci vogliono i fatti, non bastano le parole. | Specie, sorta. Bi ndh’haiat de onzi fatta ce n’era d’ogni sorta.