farìna s.f. farina. Farina de trigu, de orzu, de triguindia, de fae, de ’asolu, de risu, patata farina di grano, orzo, granturco, fave, fagioli, riso, patate. Pòddhine fior di farina; simula semola; telau, fuscere, furfere crusca. | Fagher a farina ridurre in farina, macinare. | Fagher, colare, sedattare sa farina fare, colare, stacciare la farina. Cherrer sa farina separare il fior di farina dalla semola. | Ammadrigare sa farina fermentare la farina. | Accumassare, impastare sa farina intridere, impastare la farina. | No esser farina de fagher ostias non esser farina da far ostie. Cussu puzzinùmine?! no es zertu farina de fagher ostias quel fetente?! non è certo farina da far ostie. | No esser farina de su saccu meu (tou, sou, nostru, bostru, issoro) non esser farina del mio (tuo, suo ecc.) sacco. Ha fattu una bella parlata, ma no es farina de su saccu sou ha fatto un bel discorso ma non è farina del suo sacco. | Faghersi in farina sfarinarsi. Custa taula s’es fatta tota in farina questa tavola s’è tutta sfarinata.