estrému agg. estremo. Su limite estremu, sa provinzia estrema de su regnu il limite estremo, l’estrema provincia del regno. | Sos partidos estremos i partiti estremi. | Estrema unzioneistremunziòne. | Estremu supplissiu estremo supplizio. | Sommo. Estrema povertade, miseria, birgonza estrema povertà, miseria, onta. | sost. Arrividu a s’estremu de sa vida, de sa cuntentesa, de sos affannos giunto all’estremo della vita, della contentezza, degli affanni. | Esser a sos estremos essere agli estremi. | Sos estremos si toccana gli estremi si toccano. | A s’estremu all’estremo. Es puntigliosu a s’estremu è scontroso all’estremo. | Su coro manifestezis / cun estremos portentosos (Delogu Ibba).