’espàrzu s.m. vespaio. Hapo appetigadu unu ’esparzu e totu su ’espe m’ha pussighidu pro unu bonu trettu ho calpestato un vespaio e le vespe mi hanno inseguito per un buon tratto. | M’ha bessidu unu ’esparzu in su tuju e m’ha fattu meda suffrire mi si è formato un vespaio nel collo, che mi ha fatto molto soffrire. | Al fig. casa dove regna la discordia e la propensione della vendetta. Cussa domo est unu ’esparzu quella casa è un vespaio.