esaltàre tr. esaltare. Esaltat notte e die sos meritos ispantosos de sa muzere esalta notte e giorno i meriti strabilianti della moglie. Sos poetes esaltan su valore de sos eroes, sos preigadores sas virtudes de sos santos i poeti esaltano il valore degli eroi e i predicatori le virtù dei santi. Sos zegos de su mundhu esaltan sos vissios i ciechi mondani esaltano i vizi. | rifl. Chie s’esaltat dêt esser umiliadu chi si esalta sarà umiliato. Prima fid unu piseddhu seriu, como, poverinu, s’est esaltadu prima era un giovane serio, ora, poveretto, è un esaltato. S’est esaltadu e si crêt subr’a totu è un esaltato e si crede migliore di tutti.