esaggeràdu agg. esagerato. Omine, discursu, paragone, contu esaggeradu uomo, discorso, paragone, conto esagerato. Est una beneitta femina esaggerada in su faeddhare è una benedetta donna esagerata nel parlare. Est esaggeradu in totu su fagher sou è esagerato in tutto il suo comportamento. Premios, castigos, bantos, rimproveros esaggerados premi, castighi, vanti, rimproveri esagerati. | sost. che esagera. Mudu, esaggeradu! taci, esagerato! No bisonzat crêr a sos esaggerados non bisogna credere agli esagerati.