distrusciòne s.f. distruzione. Sas offesas fattas dai Paride a Menelau istein causas de sa distrussione de Troia le offese fatte da Paride a Menelao furon causa della distruzione di Troia. Distrussione de sa morale, de sos bonos costumines, de sos prinzipios santos, de s’ignoranzia, de su visciu, de su peccadu distruzione della morale, dei buoni costumi, dei santi principi, dell’ignoranza, del vizio, del peccato. distrussiòne, distruziòne (tz).