dissìpu s.m. logoro, sperpero. Digestione. | Ruer in dissipu cadere in rovina. Tantas ricchesas sun ruttas in dissipu tante ricchezze sono andate in rovina. Sa salude sua es rutta in dissipu la sua salute è rovinata. Cun totu chi sa razza est in dissipu (Caddeo). Ogni muraglia / che de idru ruiad in dissipu (P. Luca).