dissestàre tr. dissestare, rovinare. Sas imbreagheras l’han dissestadu su cherveddhu le ubbriachezze gli han dissestato il cervello. Ha dissestadu in pagos annos su patrimoniu ha dissestato in pochi anni il patrimonio. | rifl. rovinarsi. Cun cuss’impresa s’es dissestadu in totu e per totu con quell’impresa s’è rovinato completamente.