dissàntaru s.m. guasto, rovina. Est intradu a domo imbreagu e b’ha fattu dissantaru mannu è entrato in casa ubbriaco e ci ha fatto un gran guasto. Sos inimigos han fattu dissantaru in sa zittade i nemici han gravemente danneggiato la città. Chie podet contare sos dissantaros de sa gherra? chi può contare le rovine della guerra? | Anche rumore, strepito, clamore, gridio. It’es totu cussu dissantaru? cos’è codesto rumore?