dispàcciu s.m. dispaccio. Es vennidu su dispacciu de su prefetto pro ordinare sa partenzia è venuto il dispaccio del prefetto per ordinare la partenza. | Congedo, cacciata. Dare su dispacciu cacciar via, congedare. Fid insolente e l’hapo dadu su dispacciu era insolente e l’ho cacciato via. Han dadu su dispacciu a sos soldados han congedato i soldati.