disìzu s.m. desiderio. Hapo grandhe disizu de fruttures ho gran desiderio di frutta. Disizu de andhare, de ’ider, de fagher desiderio d’andare, vedere, fare. | Oggetto del desiderio. Lograre o lobrare su disizu: hapo logradu (lobradu) su disizu meu ho conseguito il mio desiderio. | Haer in disizu, esser in disizu avere il desiderio. Hapo in disizu (so in disizu) de andhare a Tatari desidero andar a Sassari. Deus ti diat cant’has in disizu Dio ti conceda ciò che brami. | Accansare su disizu appagare, conseguire il desiderio. Segnore, accansademi su disizu Signore, appagate il mio desiderio. | Morrer de disizu o morrersi de su disizu struggersi dal desiderio. S’es morzende de su disizu de isposare cussa giovana si strugge dal desiderio di sposar quella giovane. | Istaresindhe cun su disizu contentarsi del desiderio. Bramaiat de andhare a Roma, ma si ndh’est istadu cun su disizu desiderava di andare a Roma, ma s’è dovuto contentare del desiderio. | Haer a disizu una cosa sentir la mancanza di una cosa, per lo più al neg. In cussa domo han a disizu fina su pane in quella casa sentono la mancanza anche del pane. Cussa familia no had a disizu sas provvistas a quella famiglia non mancano le provviste. | Benner in disizu venir il desiderio. A furia de intendher sos vantos, so ’ennidu in disizu de la ’ider a furia d’udirne le lodi m’è venuto il desiderio di vederla. | Calmare, frenare, lassare su disizu calmare, frenare, abbandonare il desiderio. Frena zertos disizos, fizu meu, chi sos disizos sun che caddhos rudes frena certi desideri, figlio mio, perché i desideri son come cavalli indomiti. | Finiresi de disizu o in su disizu consumarsi, struggersi nel desiderio. No la ’ides? s’es finendhe de disizu non la vedi? si strugge nel desiderio.