disimbainàre
tr
. sguainare.
Disimbàina s’’ulteddhu
,
sa leppa
,
s’ispada
sguaina il coltellaccio, la
leppa
, la spada.
Fit già disimbainendhe sa leppa, ma l’han fattu appasigare
stava già sguainando il coltellaccio, ma l’hanno calmato →
isbainàre
.