disfortunàdu agg. sfortunato, disgraziato. Est una mama veramente disfortunada è una madre veramente disgraziata. Disfortunadu in su giogu fortunadu in amore sfortunato al gioco fortunato in amore. Ahi de me, disfortunadu ahimè sfortunato. Chi’ es disfortunadu no balet chi si ndhe peset chi non è fortunato non mette conto che si levi da letto. | sost. Su santu de sos disfortunados il santo degli sventurati. Su protettore de sos disfortunados il protettore dei miseri.