disattìnu s.m. rimprovero, strapazzo, avvilimento. Mi rio de su disattinu tou mi rido dei tuoi rimproveri. | Rumore, putiferio. Pizzinnos, lassademi su disattinu ragazzi, smettete codesto rumore. It’es totu custu disattinu? cos’è tutto codesto putiferio? In cussa domo b’haiat disattinu mannu in quella casa c’era un pandemonio. | Scemenza, stoltezza. Ajoe, ch’istas nendhe disattinos andiamo, che stai a dir scemenze (Delogu Ibba). | Mancanza, fallo. Cale disattinu meu / t’armat de tantu [...] (Mossa 87).